زمینه: مطالعه های اخیر نشان می دهند که سیستم های گلوتامینرژیک و دوپامینرژیک در بروز علایم ترک اعتیاد دخالت دارند. اسید اسکوربیک که از انتهای نورون های گلوتامینرژیک آزاد می شود، باعث تعدیل فعالیت این دو سیستم در هسته های لکوس سرولئوس، تگمنتوم شکمی و پاراژیگانتوسلولاریس و تعدیل رفتار های حیوان می شود.هدف: مطالعه به منظور تعیین تاثیر تزریق اسید اسکوربیک به درون هسته های لکوس سرولئوس، پاراژیگانتوسلولاریس و تگمنتوم شکمی مغز بر سندرم ترک اعتیاد به مرفین در موش های سفید صحرایی انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی که در سال 1386 در دانشگاه علوم پزشکی قزوین انجام شد، 80 موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 250 تا 300 گرم به دو گروه تقسیم شدند. گروه شاهد (10 موش) محلول آب و سوکروز 3 درصد دریافت کردند. گروه معتاد (70 موش) محلول آب و سوکروز 3 درصد و مرفین (به ترتیب هر کدام از دوزهای 0.2, 0.3, 0.4 و 1/ میلی گرم بر میلی لیتر برای 48 ساعت و 0.4 میلی گرم بر میلی لیتر برای بقیه روزها تا روز 21) دریافت کردند. این گروه معتاد به 7 زیر گروه یک گروه مرفین، سه گروه sham operated و سه گروه مرفین - اسید اسکوربیک تقسیم شدند. حیوان های گروه operated sham کانول گذاری شدند، ولی محلولی به هسته های مغزی آنها تزریق نشد. در گروه مرفین - اسید اسکوربیک در پایان روز 21 و پنج دقیقه قبل از تزریق نالوکسان، یک میکرو لیتر محلول اسید اسکوربیک 8 میکرو گرم در میکرولیتر به درون هسته های مغزی به تفکیک تزریق شد. در پایان روز 21 به تمام موش ها نالوکسان (2 میلی گرم بر کیلوگرم) تزریق و علایم ترک اعتیاد آنها برای 30 دقیقه مطالعه شد.یافته ها: تزریق اسید اسکوربیک به درون هسته های لکوس سرولئوس و پاراژیگانتوسلولاریس علایم ترک اعتیاد را بیش تر از تزریق اسید اسکوربیک به درون هسته تگمنتوم شکمی مغز کاهش داد.نتیجه گیری: هنگام تزریق حاد اسید اسکوربیک برای کاهش علایم ترک اعتیاد، سیستم دوپامینرژیک موثرتر از سیستم گلوتامینرژیک عمل می کند.